3e maand in het ziekenhuis

September

Maandag 28 augustus t/m zondag 3 september Er is een slik foto gemaakt van zijn slokdarm en deze operatie is geslaagd. Wel heeft hij last van reflux en dit wordt met een medicijn tegengaan door het "transport" van het eten te bevorderen en het maagzuur in de maag te verminderen. Hierdoor gaat het eten beter. Maar hij heeft soms wel plas pillen nodig omdat hij veel vocht vast houd. Ook moet Sander naar het consultatie bureau en is hij de volgende dag ziek van de prik die hij heeft gehad.
Maandag 4 september t/m zondag 10 september De voedingen worden nu 8 x 40cc per dag door de fles gegeven. Niet erg veel maar een klein begin is toch ook het halve werk. Op vrijdag wordt de antibiotica die via het infuus loopt gestopt en kunnen we Rutger eindelijk in bad doen. Weer een streepje er bij voor ons.
Dinsdag 12 september In onze ogen gaat het goed met Rutger ondanks het feit dat hij vocht vasthoud hebben we het idee dat we eigenlijk wel naar huis kunnen met hem. We hebben geleerd hoe een sonde voeding gegeven moet worden en vinden dat we met een monitor best wel instaat zijn om Rutger thuis te verzorgen. De verwachtingen zijn dan ook hoog als we op controle moeten komen bij de cardiologen voor een hart echo. Helaas weer een grote tegenslag het bleek op de echo dat het bandje om Rutger zijn longslagader verschoven is. Dit gebeurt wel eens en achteraf is het bij hem te verklaren omdat ze eerder dan gepland het bandje en de luchtpijp moesten opereren. De cardiologen hadden ons bij de hart operatie volledig ingelicht omtrent de hart operatie. Maar er was niet verteld dat dit wel eens voor kan komen. De teleurstelling is dan ook enorm. Ook omdat we eigenlijk dachten dat we wel naar huis konden gaan.
Het blijkt maar weer dat je toch alles wil weten bij een operatie en de eventuele complicaties. Je houd er toch rekening mee ook al zie je dat het goed gaat.
Donderdag 14 september We hebben te horen gekregen dat er in het harten ziekenhuis geen plek is op de kinder-IC. De operatie wordt daarom in een ander ziekenhuis gedaan waar ze ook een kindercardiochirurg hebben. Hij en de cardiolo-chirurg. uit het ander ziekenhuis gaan samen Rutger opereren. Het bandje wordt verwijderd en zal opnieuw geplaatst moeten worden. Ze verwachten dat dat geen problemen zal geven. Ook gezien het feit dat het de vorige keer zo goed is gegaan. Heel misschien moeten ze de longslag ader "repareren" en ook dit is vaker gedaan en niet echt moeilijk. Afijn we zijn nog nooit in dit ziekenhuis geweest en dus kunnen we straks een vergelijkend waren onderzoek doen naar de diverse afdelingen, ziekenhuizen, doktoren en verpleging. Iedereen leeft met ons mee zelfs de doktoren op gewone verpleeg afdeling vinden het heel jammer dat dit nu net moest gebeuren.
Dinsdag 19 september Daar gaan we dan Rutger in de ambulance en wij er rustig achter aan. Rutger wordt eerst opgenomen op de zuigelingen afdeling en de verpleging en de zaalarts wachten hem al op. Het is weer even wennen aan een andere ziekenhuis, Ik weet niet welke groter is maar dat het groot is dat kan ik je wel vertellen zoals altijd raken we de weg kwijt bij aankomst. Maar we worden door de technische diens netjes meegenomen door het nieuwe labyrint. Rutger ligt alleen in een "box", dit omdat hij natuurlijk een bacterie heeft gehad die misschien nog op de huid of zo "leeft". Per ongeluk noemen we de verkeerde naam en de doktor en verpleging zijn in rep en roer. Arme mensen worden ze door ons nog de stuipen op het lijf gejaagd. Het Ronald Mc Donald huis is dichtbij en we hebben weer een mooie kamer. Wel zijn er veel meer kinderen in het RMD huis mede omdat er veel gezinnen van uit het buitenland hier voor lange tijd moeten blijven. Soms lijkt het net of je in het buitenland bent als je de keuken instapt. De heerlijke dampen komen je tegemoet zodra je de deur open doet.
Woensdag 20 september De dokter van dit ziekenhuis opereert Rutger en de operatie is korter dan de vorige. Ook is de operatie goed verlopen zonder complicaties. De IC is natuurlijk ook weer anders en eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat we toch liever "thuis" in het universitair ziekenhuis willen zijn. Anneke komt nog een oud klasgenootje tegen bij wie ze op school heeft gezeten.
Vrijdag 22 september Rutger gaat terug naar de zuigelingen afdeling en de doktoren vinden dat Rutger niet meer aan de beademing hoeft en dat de bewakingapparatuur ook niet meer nodig is. Het gaat namelijk heel goed met Rutger. Wel ik kan je vertellen dat dat wel even wennen is en om ons nu een beetje gerust te stellen mag Rutger aan een saturatie meter (meet de zuurstof in zijn bloed). Maar dat is dan meer voor ons dan voor de verpleging.
Maandag 25 september We hebben een raar wekende achter de rug. Ondanks alle goede verzorging vinden we het niet fijn in het dit ziekenhuis. We kunnen moeilijk uitleggen waardoor het komt maar gelukkig is de zaalarts het met ons eens dat we terug moeten naar het Universitair ziekenhuis. En na een klein telefoontje komt het verlossende woord dat Rutger vanuit het Universitair ziekenhuis naar huis mag. Waneer dat weten we nog niet maar dat het snel mag dat is een feit.
Dinsdag 26 september Voor 12 uur zijn we weer "thuis" op gewone verpleeg afdeling in het Universitair ziekenhuis. De verpleging was al aan het vechten wie we voor Rutger mocht zorgen. De knex doos stond al weer klaar want ik moeste maar snel een mooie vrachtwagen bouwen. Blij en opgelucht komen weer een beetje op adem. De cardiologen willen in de middag direct kijken met een echo hoe het nu met Rutger gaat en dan komt het er uit dat doordat het bandje opnieuw is geplaatst de bloed circulatie "normaal" door het lichaam gaat en dat Rutger na een paar maanden weer geopereerd mag worden. EN……. Hij mag voor het weekeinde mee naar huis. Zonder sondevoeding en bewakingsapparatuur. Ons geluk kan niet meer op en nu mogen we dan eindlijk lekker thuis genieten van ons gezin. Na bijna 3 maanden ziekenhuis kunnen we ons eigenlijk niet voorstellen hoe dat zal gaan.
Vrijdag 29 september in de ochtend hebben we voor het eerst de tweeling wagen uitgepakt en in de bus gezet. Een raar gevoel bekruipt ons als we met twee baby stoeltjes en de tweelingwagen voor het "laatst" naar het ziekenhuis gaan. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen hebben we nog steeds het idee dat er "iets" tussen zal komen en dat Rutger niet mee mag. Maar jawel na een gesprek met de doktoren en voedingsassistente, mogen we dan eindelijk Rutger "inpakken" voor de thuis reis. We hebben de verpleging en doktoren als dank voor alle goede verzorging en opvang bedankt met een echte olympische mediale. Nou ja een van chocola dan maar wel gemeend hebben we hun kunnen bedanken voor het "thuis" zijn in het Universitair ziekenhuis.

Home