Maatschappelijk medewerkers en kinderpedagogen

Op de tweede dag werden we opgevangen door een maatschappelijk medewerker. Dit is een standaard protocol in het ziekenhuis en indien je daar gebruik van wil maken kun je ten aller tijden een gesprek aanvragen met de maatschappelijk werker.
In het eerste gesprek hebben we vooral gesproken over de opvang van Jeroen en Menno, de telefoon, en werken.

Kinderopvang

Over de kinderopvang hoeven we ons geen zorgen te maken maar indien we daar behoefte aan hebben dan konden we ook nog samen met de kinderpedagoog kijken hoe de kinderen reageren op de nieuwe situatie en de stres rondom Rutger. Ook had hij in het eerste gesprek gevraagd wie de telefoon ging beantwoorden en of wij daar wel de tijd en behoefte aan hadden. We hebben zoveel aan ons hoofd dat als je dan 's avonds een lekker onder uitgezakt op de bank zit we misschien helemaal geen zin hebben in een telefoontje. Een goede tip die hij gaf was om iemand in je familie of vrienden hiermee "op te schepen". Zodoende had je zelf de mogelijkheid om iemand te bellen wanneer je daar zelf de behoefte aan hebt. Ook kunnen mensen dan toch op de hoogte blijven. De geboorte kaartjes waren nog verstuurd en dus heb ik een klein briefje in de geboortekaartje geplaatst met daarin de huidige situatie, de verwachting van de doktoren en het begrip om vooral oma te bellen om zodoende ons even de tijd te geven om op adem te komen.
Het laatste item was werken, de vraag was of ik in staat was om te werken. Deze vraag was natuurlijk snel beantwoord, ik kon niet werken omdat ik te "druk" was met deze nieuwe situatie. Hij zij dan ook dat ik me gewoon ziek kon melden. En mochten er problemen ontstaan met mijn werkgever dan kon hij namens het ziekenhuis uitleggen aan onze werkgever hoe de situatie was en waar we wettelijk recht op hadden.

Bellen

Met de verpleging en de doktoren hebben we altijd afgesproken dat als er iets was met Rutger ze altijd ons moesten bellen, hoe laat het ook was dat maakte niet uit. Hierdoor hadden we een zekere vorm van rust in ons als we thuis sliepen en met de andere kinderen bezig waren. Helaas belde mensen ons thuis op, zelfs op onze mobiele telefoon. Het is fijn als mensen geïnteresseerd zijn in ons maar wat ze niet besefte was dat wij elk moment gebeld konden worden door het ziekenhuis. Dus als bij ons thuis de telefoon ging dan stonden mijn haren recht overeind, "als het maar niet Rutger is". Ik vertelde die mensen dan ook vriendelijk om vooral oma te bellen voor informatie zij gaf altijd door wie er gebeld had en vertelde dan ook waar het gesprek over ging. Uiteindelijk werkte deze regeling perfect, iedereen belde oma en wij belde terug op een gewenst moment

De kinderpedagogen

De kinderpedagogen die we tegen zijn gekomen hebben ons vooral geholpen met de ontwikkeling van Sander en Rutger. Dit deden zij door bijvoorbeeld een spiegel in de wieg van Sander en Rutger te leggen. Of speelgoed aan te leveren. Ook "verveelde" ik me soms en ging dan naar de speelkamer en haalde daar dan de Knex dozen op en maakte de meeste waanzinnige vrachtwagens en bulldozers. Zo was ik samen met een andere vader een vrachtwagen aan het maken die minstens 1 meter lang was (inclusief aanhanger) We werden dan ook vol trots Knex pappa's genoemd. Ik hoop dat dit woord opgenomen word in de "dikke van dalen" want anders wordt dat met de automatische spellingscontrole "Kneu pappa's" en dat hebben we volgens mij niet verdiend.

Werken

Het werken was in het begin vooral een afleiding zodra ik Anneke had afgezet in het ziekenhuis en ik was op de hoogte van Rutger's wel en wee, dan speerde ik naar mijn werk en probeerde daar te werken. Echter ik was natuurlijk te veel met Rutger bezig en daardoor kon ik me ook niet echt optimaal concentreren. Toen Rutger eenmaal een bacterie had opgelopen heb ik samen met mijn lijnbaas afgesproken om me volledig "ziek" te melden. In eerste instantie had ik eigenlijk niet goed in de gaten dat de afwijkingen die Rutger had ook heel bedreigend waren en dat de ernst van de situatie wel erger was dan bij een normale ziekenhuis opname. Ik ben blij dat ik een volledige vrijheid heb en had om zelf aan te geven waar ik aan toe was. Dit heeft niet echt tot problemen geleid en dit heeft me alleen maar gesterkt nadat Rutger thuis was de draad qua werken weer op te pakken. In een ander hoofdstuk van "Rutger thuis" schrijf ik hier wel meer over.