Het kistje

We hebben samen Rutger in zijn kistje gelegd. Ik heb hem met in zijn deken opgepakt en voor de laatste keer in mijn armen gehouden. Ik had een vredig gevoel en voelde me niet echt ellendig. Ik wist dat hij nu op een plek was waar je de aller beste zorg kan krijgen die een mens zou willen. Intens heb ik geprobeerd om dit moment vast te leggen in mijn geheugen. En dat is zeker gelukt. De herinnering is fijn. Hij is en was mooi.

Een maal in zijn kist samen zitten huilen,weer een stapje verder. En nu maar proberen te slapen. Door alle drukte om ons heen waren we aardig gesloopt. De indrukken die je op een dag krijgt zijn enorm en alleen de belangrijkste dingen onthoud je. In bed lig je nog door te malen, en om te kunnen slapen probeerde ik aan leuk momenten te denken (net als de regenboogzangers).

Samen met Jeroen en Menno zijn we naar de Praxis gegaan om mooie stikkers te gaan zoeken. Gelukkig hebben ze daar veel stikkers voor kinderkamers en na wat gezocht te hebben vonden we Nijntje wel het mooist van allemaal. Rutger was per slot van rekening ook een baby dus Nijntje is perfect.

Op de stikkers zagen we zelfs een Nijntje in bed. Dus dat was natuurlijk Rutger in het ziekenhuis.
Met zijn alle hebben we toen de kist beplakt. In een leuk verhalen lijn (niet alleen voor de kinderen) hebben we onderaan op de deksel Nijntje in de tuin geplakt met de zon en de wolken. In het midden op de deksel hebben we alle familie leden (pappa, mamma en de kinderen) geplakt met Rutger in bed. Tevens zat Rutger in het midden met zijn eigen beer. Bovenaan op de deksel hebben we Rutger in de hemel geplakt waarbij hij op een vallende ster naar de hemel ging. Tevens waren daar ook al een andere Nijntje op de maan. Aan de zijkanten van de kist hebben we Nijntje op het strand en Nijntje aan het spelen geplakt. Al met al hadden we allemaal een fijn gevoel. Het kistje was mooi versiert, zoals dat hoort. Ik hoop dat de kinderen dit zich later kunnen herinneren en zo niet dan hebben we altijd nog de foto's.