Na gesprek

Samen met de cardioloog, IC doktor en verpleegster hebben we een nagesprek gehad in het ziekenhuis waar Rutger is overleden. De hele dag hebben we er tegenaan lopen hikken om naar dit gesprek en ziekenhuis te gaan. Onderweg hadden we een raar gevoel en ik heb niet eens de radio aan. Eenmaal de auto geparkeerd te hebben bij het ziekenhuis, was het raar om weer naar binnen te lopen en langs de IC te lopen. De geur van het ziekenhuis is zo apart dat we hem direct herkende van "o ja zo rook het ook al weer". We werden hartelijk ontvangen door alle drie, het was net alsof je beste vrienden aan tafel zitten. We kennen elkaar zo goed en hebben ook volledig het idee dat we hun blindelings kunnen vertouwen. Deze band is enorm en ik ben van mening dat deze mensen een hart van goud hebben.
In beginsel vertelde we hoe het met ons ging, hoe we de draad weer moesten oppakken en hoe het met de jongens ging.
Als eerste werd ons de uitslag verteld van het laatste bloed onderzoek, hierbij was er gekeken of Rutger niet een bepaalde afwijking in zijn bloed had waardoor hij makkelijker stolsels zou aanmaken. De onderzoeken daarvan wezen uit dat ze bijna niet uitsloegen en dat de afwijking die gevonden was er meer naar uitwees dat hij heel ziek was. Voor Sander hoeven we ons dus geen zorgen maken. Maar om ons voor alle zekerheid nogmaals gerust te stellen mogen we zelf bepalen of we ook Sander hiervoor laten onderzoeken.
Rutger is "kapot" gemaakt door de stolsels (embolie). Het feit dat hij een "open" hart heeft (AVSD) heeft alleen maar in zijn nadeel gewerkt. De stolsels konden in het hart overal naar toe, bij een normaal hart gaan de stolsel namelijk voor het meren deel naar de longen. Hierdoor hadden de stolsels vrij spel en hadden de longen niet als een "opvangbak" kunnen fungeren.Hadden de doktoren op het moment suprème geweten dat Rutger stolsels had, dan was ook het anti stollingsprogramma heel veel risico's met zich mee genomen. En was hij misschien wel overleden aan inwendige bloedingen. De dosis voor hem hadden namelijk pas kunnen werken als men een volwassen dosis hadden toegediend. Na de hart operatie was / is het niet normaal om bij Rutger hartafwijking en operatie een anti stollingsprogramma op te starten. En ook kwamen de stolsels niet voort uit de operatie maar zaten ze vermoedelijk in zijn lies. Hierdoor waren ze niet te zien op de echo's en is het eigenlijk een ongeluk dat de stolsels zijn ontstaan.
Achteraf ben ik blij dat er geen medisch falen is geweest. Als je dat overkomt dan heb je altijd een schuld gevoel van "had ik maar ….". Ik weet voor 100% zeker dat dit niet het geval is Rutger, de doktoren en wij hebben allemaal onze uiterste best gedaan. Ons valt niets te verwijten.
Rutger was ook enorm sterk, De cardioloog stond bijvoorbeeld met stomheid te kijken toen Rutger al naar een paar weken van de beademing was, ondanks een zware operatie aan zijn luchtpijp. Ook het groeien thuis is zeer goed gegaan, ze hadden niet verwacht dat hij zo goed en snel op het zelfde niveau als Sander zou zijn. Rutger was een echte krijger.
Anneke was ook bang dat hij door te veel morfine verslapt zij zijn geworden waardoor hij overleden zou zijn. Een verkapte vorm van euthanasie, maar de dosis die Rutger op het laatst heeft gekregen heeft er voor gezorgd dat hij het niet benauwd zou krijgen als de beademing uit zijn mond zou worden gehaald. Hierdoor heeft hij zonder pijn nog kunnen "genieten" van ons laatste samen zijn. Er is dus geen euthanasie gepleegd en heeft Rutger er zelf voor gekozen, samen met God, om te stoppen met leven. "de keuze was al gemaakt"
Ook mochten we altijd terug komen voor een gesprek, bezoek of zo maar. Al is Sander 20, en wil hij naar "het" ziekenhuis waar zijn tweeling broer is overleden. Dan worden alle betrokkenen opgetrommeld en kan hij als nog zijn gesprek krijgen. Dit is zo fijn, het is net of je een vakantie liefde hebt gehad, je neemt afschijt van elkaar en je weet eigenlijk dat je elkaar nooit meer zal zien. En stiekem denk je later aan toen, aan je vrienden, en neem je ooit de moed weer op om ze toch weer op te zoeken.
Leeg maar toch ook voldaan rijden we weer terug naar huis, opgelucht kunnen we weer ademhalen. Ons valt nooit iets te verwijten, Rutger heeft alles geven om hem te mogen leren kennen.